GÖZDE’NİN HAYALLERİNİ YIKTIK

17.12.2013 Milliyet-Ankara Gazetesi

Tam 1 yıl önce, yine Aralık ayında, ‘Gözde Akbayır’ın Hayallerini Yıkmayın’ diye duyulmayan bir çığlığa kulak vermiştik. Koca bir yıl sonra, gele gele hayallerinin yıkıldığı haberi geldi. Koca koca kurumlar, koca koca adamlar, koca koca lafların arasında bir ada gibi ortada bıraktık Gözde’yi. Biz de böylece, neye sahip çıkacağını bu kadar şaşırmış bir milletten gelecek bekleyen saflar sınıfına girmiş olduk.

“İmdat” çığlığıydı
1 yıl önce Doğan Haber Ajansı’ndan Adem Yazıcı’nın haberinde tanıştık Gözde Akbayır’la. “Bir kulüp çatısı altında çalışmak, öğrenim hayatıma devam etmek, ileride ne olacağımı bilmek istiyorum” diyordu. Demek değil bir “İmdat” çığlığıydı adeta o sözler.

40 günlükken annesinin terk ettiği, 9 yaşında babası hapse düşen Gözde, babaannesi ve dedesiyle, Altındağ’da bir gecekonduda yaşıyor. Hayatın erken tanıştığı tatsızlıklarına teslim olmamış, çabalamış, kendine bir yol çizmiş. Tekvandoda Türkiye Şampiyonluğu, Kickboks’ta 2 Türkiye ikinciliği 3 Türkiye üçüncülüğü gibi başarılar elde etmiş. 50’den fazla madalyası var.

Sporu da okulu da bırakıyor
Ancak daha 18 yaşında, çizdiği yolda yürümeye, başarısına karşılık bulmaya uğraşmaktan yorduk Gözde’yi. Geçtiğimiz hafta sporu bıraktığını, son sınıfında okuduğu liseden sonra eğitim hayatını da bitireceğini açıkladı. Oysa okulunu da sporunu da başarıyla beraber götürebiliyordu.

Desteksiz buraya kadarmış. Tek dayanağı spor hocası Özcan Ağırdaş’a, “Hocam, benim artık hiçbir sporla uğraşacak gücüm kalmadı. Maddi ve manevi yönden size çok yük oldum. Hakkını helal et. Bu ülkede başarılı ve gelecek vaat eden sporculara sahip çıkılmadığını gördüm. Sporu bırakmak durumunda kalıyorum, beni affet" diye veda etti.

Boş vaadler
Halbuki 1 yıl önce haber çıktığında, Gençlik ve Spor Bakanlığı'ndan aramış, Gözde'ye sahip çıkılacağını, iyi bir kulübe lisanslı sporcu olarak verilerek maaşa bağlanacağını söylemişler. 7 ay geçmiş, ‘tık’ yok. Bol kepçeden sallayan diğer ilgililer de verdiği hiçbir sözü yerine getirmemiş. Bu kısmına neden şaşırmadık acaba!

Gözde Akbayır, tatsızlıklarla başlayan hikayesine “Dur” demek istiyor, bunun için elinden geleni yapıyor ama görüldüğü gibi döngüsünü kırmaya tek başına gücü yetmiyor. Ümit ışığını hep aydınlık tutmak için yardımcı olmamız, elinden tutmamız lazım. Bir milletin sönecek son aydınlığı, o ışıktır çünkü.

“Hayallerini yıkmayın, bir daldan hayata tutunmuş, o dalını kırmayın Gözdeler’in” demiştik. Dalını da kırıyor, hayallerini de yıkıyoruz. Gözdeler’in, gözler önünde, hem de gözlerinin içine baka baka.