04.07.2014 Milliyet-Ankara Gazetesi
93
yıl geçti üzerinden. Osmanlı’nın 250 yıldır gerileyen sınırlarına burada, Polatlı
Duatepe’de “Dur” dendi. Başka ülkede
olsa böyle tarihi değeri olan bir yerde, ucu bulutlara değen anıtlar yükselirdi.
Müzeler yapılır, kitapçıklar, çıkarmalar basılır, anı kalacak hediyelikler
tasarlanır, gözünü çıkarırlardı adamın tanıtmak için. Kendi milleti akın akın
ziyaret eder, onları gören turistler de peşlerinden gelirdi.
93 yıldır sahip çıkamıyoruz
87
yıl sonra 2008’de aklımıza gelmiş, başlamışız ama bu tarihi önemi vurgulayacak
bir heykele ve yanındaki binaya, 93’üncü yılında da sahip çıkamıyoruz.
100’üncü
yılı bekliyoruz herhalde. Değer bilmek için bizim milletin idrak süresi, en az 100
yıldan başlıyor olabilir.
Ama
100 yıl sonra da gazı kaçmış gazoza dönüyor değerler. Tazeliğini, keskinliğini
kaybediyor, ne yapılsa yasak savmaya dönüşüyor. O anıtlar 80 yıl önce yapılsa
üstelik bir de tarihi eser niteliği kazanacaktı. Ancak tarihe ve atana saygın
gevşek olunca kendi yaptığının değerini de biçemiyorsun. Yakıştıramıyorsun
yaptığını.
Bitmeyen anıt destanı
2008
yılında, Polatlı’nın Eskişehir çıkışında, geleni karşılayan gideni yolcu eden
dev bir Mehmetçik heykeli yapıldı; Dur
Yolcu Mehmetçik Anıtı. Duatepe, yolun hemen karşı tarafında, daha yüksektedir.
Orada da anıt heykeller var ama herkesin
görebilmesi ve dikkat çekmesi düşünülerek dev Mehmetçik heykeli, hemen yolun
kenarındaki Kartaltepe’ye yapıldı. Yanına da Sakarya Meydan Savaşı’nın
anlatılacağı panoramik müze inşaatı başlamıştı.
Başladığımız
işi, bitiremedik. 6 ayda gökdelenler dikilebilen inşaat çağında, 6 yıldır bir
heykeli ve küçücük bir müzeyi bitiremedik. Mehmetçik heykelinin kaidesi ve müze,
kaba inşaat halinde bekliyor. Doğrusu “Dökülüyor”
da dilimiz varmıyor söylemeye. Heykelin kaidesinde savaşı anlatan kabartmalar vardı,
onlar da kaybolmamış mı! Tamam mı manzara?
Daha
değil, şunu da hatırlatalım tamam olsun:
Devletin,
kaderini değiştiren bu tepeleri taçlandıracak anıtlara ayıracak parası yoktu,
onu da gidip, özel bir şirketten sağlamış mıydı? İşte tamam oldu manzara! Değerbilirliğimiz,
hıçkıra hıçkıra ağlatır insanı!
İlerleyen dedelerimizmiş
Duatepe ve Kartaltepe
bölgesi, 13 Eylül 1921’de Sakarya Meydan Savaşı’nda, düşmanı ve gerilemeyi
durdurduğumuz yer. Buradan sonra İzmir’e, sonra da yeni devlet için hep ileri
yürüdük. Ancak yürüyen dedelerimizmiş, biz, istikrar timsali çok şükür, onların
bıraktığı yerde duruyoruz. Arkasında bu kafayla haşmetli koca Mehmetçik, istese
de kimseyi durduramaz, yakıştırılana üzülüyoruz.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder