İSTANBULLAŞAN ANKARA’DA RANT ÇİFTLİĞİ

16.10.2012 Milliyet-Ankara Gazetesi

Başkent oluşunun 89’uncu yılını, Atatürk Orman Çiftliği’ndeki gelişmeler gölgeledi. Ankara, gözlerden ırak inşa edilen bir Başbakanlık binasının efsanesiyle çalkalanıyor, Çiftlik, içinden dışından otoban gibi yollarla dilimleniyor, hukukçuların, şehir plancıların, mimarların itirazları arasında Çiftliğin varisi halk, mirasını, boş bakışlarla teslim ediyordu. Sahibi olduğu araziyi, karşılıksız olarak kendi eliyle veriyordu. Parasıyla aldığı bir dönüm tarlanın, 1 metrekaresini bu bonkörlükle verebilir miydi acaba?

Mumla bulunmaz yasa

Tarih, 8 Temmuz 2006. 26222 sayılı Resmi Gazete, 5524 sayılı yasayı yayımlıyor. Adı, ‘Atatürk Orman Çiftliği Müdürlüğü Kuruluş Kanununda Değişiklik Yapılmasına İlişkin Kanun’. 60 yıldır 53 bin dönümden 30 bin dönümü kaybeden Atatürk Orman Çiftliği, bu yasayla yeni bir kayıp dönemini açıyordu. Özetle;  yasadaki adıyla Tarım Ve Köyişleri Bakanlığı, şimdiki adıyla Gıda, Tarım ve Hayvancılık Bakanlığı’nın uygun görüşüyle Ankara Büyükşehir Belediyesi’ne, Çiftlik üzerinde büyük imar planları yapma yetkisi veriliyordu. Bir belediyenin, mumla arasa bulamayacağı şeydi; değeri çok yüksek bir arazi ve üzerinde plan yapma yetkisi!

Sonra geçen yıl, bu arazi içindeki bir bitki müzesi ve bitkibilim araştırma merkezi olan Gazi Yerleşkesi, Kültür ve Tabiat Varlıklarını Koruma Bölge Kurulu tarafından, 1’inci dereceden ‘3’üncü Derece Doğal ve Tarihi Sit Alanı’ değerine düşürüldü. Bugün içine giren otoban kılıklı yollar ve Başbakanlık binasından anlıyoruz ki Çiftlik gidici! Hukuksuzluk, yasayla meşrulaştırılıyordu. Büyükşehir Belediyesi, hiç zaman kaybetmeden yasanın gereğini yapıyor, siz daha “yoğurt” diyemeden bir şeyler olup, bitiyordu. Halka vasiyet edilen mirasa, yasayla karşılıksız el konuyordu.

Beton asfalt cumhuriyeti

Beton yığını bir asfalt cumhuriyetine dönen İstanbul’un, ensesindeyiz; içindeki parkları bile betonlaşan dünyanın en güzel şehri ardından biz de betonlaşıyor, asfaltlaşıyor, İstanbullaşıyoruz. Şuncağız mirasa sahip çıkamıyor, çocuklarımızın soluyacağı havayı, bozkırda süreceği sefayı, çok görüyoruz. Miras, devletin kurucusunun bıraktığı miras, varisi de biziz. Ahde vefasızlık içindeyiz.

Çiğnenen vasiyet

Atatürk Orman Çiftliği, şu haliyle belki de soluduğumuz hava, yediğimiz ekmek, içtiğimiz sütten çok adalet, hukuk işidir  bundan sonra. Vicdanı yaralayan bir hukuk sorunudur artık. Hukukla bağlı bir vasiyet, emanet edildiği devlet tarafından yasayla savunmasız bırakılmıştır. Emanet eden, devletin kurucusudur, 60 yıldır çiğnenen vasiyeti, ortadan kalkmak üzeredir.

Çocuklarımızın geleceği

Devlet büyüğüne sağlayamadığınız adaleti, çocuğunuza garanti edebilir misiniz? 60 yıllık geçmişimiz, aynı zamanda edenin bulduğu bir siyaset ve hukuk çöplüğüdür. Bilin ki ne yapıyorsanız çocuğunuza yapıyorsunuz.

Atatürk Orman Çiftliği, son haliyle bir değere sahip çıkmanın, hukuka inancın simgesi haline gelmiştir. Çiğnediğiniz, çocuklarınızın geleceği olacak. Bir niyetin ustalıkla gizlendiği bir yasa için görüş bildiren hukukçuların, şehir plancıların, mimarların ve üniversitelerin olumsuz görüşlerine dayanarak şunu kesin olarak söyleyebilirim; Atatürk Rant Çiftliği, Atatürk Orman Çiftliği kadar yararlı olmayacak o çocuklara.