9 Eylül 2013 Pazartesi

İNLETEN NAĞMELER


06.09.2013 Milliyet-Ankara Gazetesi



“Bitimsiz inleten nağmeler” demek daha doğru olacak. Bitmiyor çünkü. Yerel Sorunlar Korosu, polemik makamındaki eserlerine dönüp dönüp yeniden başlıyor. Birkaç şarkısı var, hep onları dinliyoruz yıllardır. Takıldığı yerden kulağı tırmalamaya devam ediyor plak, haydi başa dön, aynı laflar, aynı nakarat. Bu koronun yaptığı müzik, ruha gıda olan cinsten değil; Çin işkencesi gibi, yavaş yavaş çürütüyor ruhu. Yıllar geçtikçe sinir uçlarında tepki kalmıyor insanın. Kent de insan da yaşam sevincini kaybediyor. Derdi içinde büyüyen Ankara, biraz da bu yüzden soluk benizli ve gri; içindeki bozulma dışına vuruyor.



20 yıldır bitmedi

ODTÜ Ormanı, bu şarkılardan biri. Kenarından geçecek yol için  20 yıl önce çözümde anlaşılmış ama bu şarkı, 20 yıldır takıldığı yerden ilerleyemiyor.



- Vay yol yapacağım imanım!

- Oraya değil buraya yap civanım!



20 yıl dinle de dinle. Tik gibi, önleyemiyoruz başa dönüşünü.  Örneğin Atatürk Orman Çiftliği’nde ilerleme oldu; pençelerini savuran rant canavarının kükremesini dinliyoruz artık şarkı olarak. Koroyu bastırdı, Çiftlik tiyatrosundan solosu yükseliyor tek ses. ODTÜ’ye doğru yayılıyor nağmelerin yankısı. Tek sesli kükreyişin, musiki sanatının hangi makamına denk geldiğini bilmiyoruz ama onun da beğeneni, beğenmeyeni  vardır mutlaka. Polemik makamının en bilinen eserleri, 20 yıldır listelerden inmiyor Ankara’da. Bir şarkı daha:



- Eymir’i halka açacağım haydi canım yandan!

- Zaten açık, arabaya kapalı, girmesin ordan burdan!




Polemik makamının eskisi

Bir eser ne kadar güzel, ne kadar muhteşem olursa olsun tadında bırakmak lazım. Tadı kaçınca, dinleyesi gelmiyor insanın. Başka sesler duymak, başka eserlere geçmek istiyor kulak. Yeni besteler yapılsın, yeni sanatçılar söylesin istiyor. Eskiler musikide çok makbuldür ama polemik makamının eskisi, hiç mi hiç çekilmiyor. Hiç yol alamamışlık duygusu, pas gibi yayılıyor ruha. Yol alamayan kent de çürüyor insan da. Bir kentin ve insanın, varoluş nedenlerinin tamamen tersine.



Bazen ODTÜ’de, bazen Çiftlik’te, bazen bir spor sahasında, bazen bir yolda, bazen kaldırımda, suda, elektrikte, yürüyen merdivende, otobüs durağında, kentin özgünlüğünde dinliyoruz bazen benzer şarkıları. Polemik makamı, iç açıcı bir makam değil dinlemek için, ruhu inletiyor nağmeleri. Bitimsiz inleten nağmeler yinelendikçe, kentine ve kendine küsüyor insan.

Hiç yorum yok: